Afazja rozwojowa
Afazja częściej jest kojarzona z Afazją nabytą poprzez udar lub wypadek. Afazja rozwojowa występująca u dzieci nie jest konsekwencją niepełnosprawności intelektualnej, niedosłuchu, porażenia mózgowego, całościowych zaburzeń rozwojowych. Spowodowana jest uszkodzeniem pewnych struktur mózgowych, często w postaci mikrourazów.
- niedokształcenie mowy o typie afazji
- niedokształcenie mowy pochodzenia korowego
- niedorozwój mowy
- dysfazja
- alalia
- SLI
Dzieci mimo prawidłowego słuchu i prawidłowej normy intelektualnej mają problem z nabywaniem i zrozumieniem mowy.
Często rodzice obawiają się, że gdy dziecko jest małomówne lub nie wypowiada poprawnie wszystkich wyrazów, to ma afazję. Jednak o afazji u dzieci mówi się dopiero wtedy, gdy 2-3-letnie dziecko nie robi żadnych postępów w mowie, albo gdy nie rozumie, co do niego mówimy lub rozumie, ale nie potrafi odpowiedzieć.
Jednakże takie objawy nie muszą świadczyć o afazji, mogą być też wynikiem innych zaburzeń czy być spowodowane traumą, przez którą dziecko nie chce się odzywać czy uczyć nowych słów.
Wyróżnia się trzy rodzaje afazji rozwojowej:
- afazja rozwojowa typu ekspresyjnego (ruchowa, motoryczna) czyli wtedy gdy dziecko nie mówi lub mówi bardzo słabo, ale rozumie mowę
- afazja rozwojowa typu percepcyjnego (sensoryczna) czyli rozumienie mowy otoczenia jest dla dziecka ograniczone, natomiast mowa czynna dziecka jest bardzo agramatyczna i niewyraźna (dziecko posługuje się „swoim” językiem)
- afazja rozwojowa typu mieszanego (motoryczno-sensoryczna) czyli połączenie obu poprzednich tzn. dziecko nie mówi (lub słabo mówi) oraz nie rozumie mowy otoczenia
Dzieci, u których podejrzewana jest afazja rozwojowa, powinny zostać poddane wielospecjalistycznej diagnozie. W pierwszej kolejności warto wykonać następujące badania, dzięki którym będzie można stwierdzić, czy zaburzenia w rozwoju mowy nie są wynikiem innych nieprawidłowości:
- Badanie audiologiczne w celu wykluczenia niedosłuchu, głuchoty jako podłoża braku rozwoju języka lub jego opóźnienia (najczęściej wykonywanymi badaniami u dzieci są: tympanogram, otoemisja, ABR);
- Badanie neurologiczne oraz badanie EEG (w celu wykluczenia padaczki). W przypadku prawidłowych wyników EEG specjaliści zazwyczaj nie widzą medycznych podstaw do zlecania dalszych badań neuroobrazowych mózgu (rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa) ponieważ często nie uwidaczniają one ewentualnych mikrouszkodzeń.
- Kolejnym badaniem, które warto wykonać, jest diagnoza SI. Dzieci z afazją często mają zaburzenia integracji sensorycznej a sama diagnoza może pomóc w uzyskaniu odpowiedniej terapii
- Inne badania w celu wykluczenia np. problemów z tarczycą, chorób metabolicznych czy też genetycznych.
Objawy afazji rozwojowej:
- brak rozwoju mowy,
- brak rozumienia znaczenia słów mimo prawidłowego słuchu,
- brak zaburzeń natury emocjonalnej i upośledzenia funkcji poznawczych,
- problem z wypowiadaniem słów spontanicznie i naśladowczo,
- zniekształcanie słów,
- problem z wypowiadaniem słów dwusylabowych i dłuższych,
- ubogie słownictwo,
- dzielenie słów na sylaby.
Niestety postawienie diagnozy afazji rozwojowej nastręcza specjalistom wielu trudności a ewidentne problemy mogą być ignorowane nawet przez lekarzy specjalistów. W praktyce oznacza to, że ostateczną diagnozę dzieci uzyskują nawet po kilku latach błądzenia po różnych poradniach i ośrodkach, często dopiero pod koniec swojej edukacji przedszkolnej, ale zdarza się, że jeszcze później.
U dzieci z afazją oprócz zaburzeń języka i mowy współwystępują problemy motoryczne, poznawcze oraz społeczne i emocjonalne.
Zalecane formy terapii :
- Zajęcia logopedyczne
- Zajęcia psychologiczne
- Zajęcia pedagogiczne
- Terapia SI
- Muzykoterapia
- Hipoterapia
- Dogoterapia
- Arteterapia
- Terapie słuchowe
- Terapia ręki
Bardzo trudne jest rozpoznanie dysfazji, afazji rozwojowej i ustalenie jej przyczyny. Przypuszcza się, że wywołują ją uszkodzenia mózgu spowodowane urazem okołoporodowym, zapaleniem mózgu i opon mózgowych, zatrzymaniem się w rozwoju pewnych struktur korowych lub urazem czaszki, który nastąpił w okresie przed rozwojem mowy.
Nie ma też zgodności co do charakteru niedokształcenia mowy o typie afazji, gdyż jedni uważają je za zaburzenia wrodzone, a inni wymieniają również zaburzenia nabyte w 1 r.ż., a nawet pomiędzy 1 i 3 r.ż.
Posiłkowałam się głównie wiedzą ze strony RazemRozkodujmyAfazje. Baaaardzo wam polecam grupy na FB gdzie można dostać ogrom wsparcia i wiedzy 
Właśnie tam dowiedziałam się naprawde z jakim problemem mamy doczynienia i jak pomóc naszemu dziecku